Radio 90 logo

MUZYKA WYBRANA DLA CIEBIE • Cieszyn 95.2 fm • Rybnik 90 fm Słuchaj Online Facebook YouTube Instagram

Szuflady otwarte! Oto Wasze wiersze!

Facebook Twitter

"Radio 90 dziękuję za Waszą ciekawą inicjatywę związaną z Dniem Poezji. Korzystam z okazji i przesyłam swoje szufladowe wiersze." to fragment jednego z wielu maili, jakie otrzymaliśmy od Was w związku z naszą zabawą. Wciąż można wysyłać do nas swoje wiersze! Czekamy na kolejne!

Czytamy poezję czy też wybieramy inną literaturę? O tym Arkadiusz Żabka rozmawiał z Janem Grzonką z rybnickiej księgarni Orbita:

Jeżeli wybieramy poezję, sięgamy po znane nazwiska:

Sprzedaży, w tym także poezji, pomaga atrakcyjna forma wydania:

Pocieszające jest to, że jest spora grupa osób, która pisze wiersze – zauważa Jan Grzonka:

Zachęcamy do wzięcia udziału w naszym konkursie. Poniżej wiersze, które już od Was otrzymaliśmy. Zasady zabawy: TUTAJ

WASZE WIERSZE:

Anna Pełka

Rozmowa o…

Tam zawiozłeś mnie kiedyś… Pamiętasz?
Było ciepło. – Nie, było gorąco!
Lustro wody patrzyło nam w oczy
po kolei zdejmując zaklęcia.

Wciąż pamiętam, że długo milczałeś,
miałeś oczy utkwione w przyszłości.
Nagle kamyk uderzył o wodę.
– Chciałem uciec, zatrzymał mnie głos twój!

Miałam wtedy splątane uczucia.
Nie sądziłam, że w nich się ukrywa
taka miłość, co boli i rani…
– Jednak jesteś wciąż ze mną szczęśliwa!

W lustrze wody przeglądasz się smutno,
pewnie myślisz, że szczęście odchodzi.
Ta rozmowa nie skończy się kłótnią.
– Nie jesteśmy już – jak kiedyś – młodzi…

Na tym miejscu wciąż snują się cienie,
tak podobne do naszych postaci.
Tu się kiedyś zaczęły marzenia…
– Chcesz zrozumieć, co miejsce to znaczy!?

Mysterio1986

Z Radiem 90 Poezja znów świętuje… Powtórnie odżywa,
gdy twórczości Orbitę każdy słuchacz samemu zdobywa…
Więc i ja, zainspirowany, liryczne rozpoczynam unoszenie
– bo nic tak nie uskrzydla, jak sercu bliskie wspomnienie.

Zamykam więc oczy… Wraca dzień dawny i ta godzina,
gdy to wręcz anielska przede mną staje dziewczyna…
W Jej dłoni pęk listów, na plecach kubrak pocztowy,
zaś na ślicznej buzi – uśmiech ciepły, zjawiskowy…

I choć to tylko wspomnienie, co łzę gdzieś w oku kręci,
jak miło Jej głos dźwięczny znów słyszeć w pamięci,
jak miło przywołać lubych oczu przyjazne spojrzenie,
wspomnieć Jej hebanowy kucyk, serdeczne nastawienie…

I choć to tylko wspomnienie, iskra, co w mroku serce rozpala,
wraz z miłym żarem i żal tęskne to serce od środka wypala.
Żal, że za ubóstwieniem bardziej otwarte nie poszły czyny,
by choć trochę zjednać sobie sympatię tej jednej dziewczyny,
by zwrócić choć trochę Jej uwagę na serca samotnego łkanie,
by do ziemi niebo raz przybliżyć nim koniec świata nastanie.

Tymczasem koniec przyszedł szybko – anioł odleciał spłoszony,
a jam pozostał z żalem i wspomnieniem… Samotny, stęskniony…
Uziemiony, bo bez odwagi, by na anielskie względy zasłużyć
– zburzyć mur i pnąc się z Nią ku niebu, z dna raz się wynurzyć…

I choć to tylko wspomnienie… Myśl o tym, co było i nie wróci,
o pewnej niedomkniętej znajomości, co serce rani, pali i smuci
– to i nic tak nie uskrzydla, jak sercu bliskie o Oli wspomnienie,
dzięki któremu w Poezji święto liryce składam teraz uwielbienie…

aisia

11.11.2008

opowiedz mi bajkę
jak piękny może być świat
daj pomarzyć przez chwilkę
o miłości bez wad
moze przyjdzie taki dzień
gdy przestanę się już bać
lecz czy uwierzę znów
w tę twoją bajkę?

Anna Pełka

kobiety

piękne kobiety wcale się nie uśmiechają
im nie potrzeba czyjejś aprobaty
ani dowartościowania
mają to czego chcą
wszystko
bez wyjątku

brzydkie kobiety są ciągle uśmiechnięte
nie patrzą w oczy innym
same przed sobą
udają że nie cierpią
wcale
nawet chwili

mądre kobiety miewają rozterki
do końca nie chcą
powiedzieć innym
tego co wiedzą
o świecie
o człowieku

głupie kobiety śmieją się z niczego
nawet z siebie
śmieją się
nawet ze swej duszy
której kradną
krople mądrości

młode kobiety biegną przez życie
po sukces po szał
nie odwracają się
biegną z impetem
otwierają
wszystkie drzwi

a stare kobiety są piękne i mądre
kiedyś były młode i głupie
a nawet brzydkie
teraz nikt ich
nie ocenia
więc są

Anna Pełka

tęsknota

nikt nam lata nie ukradnie
ani bzów nie zerwie wszystkich
nie przesłoni srebrnym cieniem
między tym i tamtym w myśli

tylko chwilę trwała młodość
w białej akacjowej sukni
zostawiła oddech słodki
w starej szafie na dnie studni

może dotknę i poczuję
przeszły czas rozsądkiem ciszy
lekkim dreszczem mnie ukłuje
tamten świat co już nie słyszy

nic przeszłości nie odbierze
nie odmieni jej nie skrzywi
myśli są w niej jasne proste
echo w studni się nie dziwi

srebrny cień wysmukłe stąpa
pod akacją czuwa w ciszy
w naszą stronę nie spogląda
i udaje że nie słyszy

jutro bzy też będą pachnieć
taką samą duszną wonią
i akacje zaczną kwitnąć
ponad twoją siwą skronią

Anna Pełka

piszę do ciebie ciszą

piszę do ciebie ciszą
słowa w niej toną
siebie nie słyszą

tych nie ułożę

mówię do ciebie nocą
za dnia słowa śpią
z mrokiem migocą

późno się żarzą

myślę o tobie czasami
słów nie układam
między wierszami

są zbyt ulotne

nim o miłości napiszę
podsłucham szepty
rozbłyszczę ciszę

aż się rozżarzy

Anna Pełka

Las

Spokojny cień lasu rzucił na mnie czar,
Kazał iść za sobą, tajemnicą zwiódł,
Szeptał obietnice, zapewnienia brał
I co tylko chciał, zrobić ze mną mógł.

Biegłam za nim ślepo, nie pytałam, nic.
Jazgot ptaków stał się naszą rozmową.
Usłyszałam echo, że chce we mnie żyć!
Poczułam, jak staję się leśną drogą.

Piach jest moim ciałem i oddycham nim,
Chcę samotność swoją ukryć w kurzu snów.
Nie próbuję uciec, bo las czarem swym
Owładnie mną całą i zachwyci znów.

Kto wie, czy zechce widzieć mnie swą drogą?
Czy każe przemienić w inną, złą postać!?
Słowa nic nie znaczą! Znaczyć nie mogą!
Las czar na mnie rzucił; muszę tu zostać.

Może kiedyś będę starą leszczyną,
Którą wiatr łagodnie przygiął do ziemi.
W tym miejscu zostanę, chociaż przeminę,
A las będzie ten sam, nic się nie zmieni…

Adam1987

„Sen o prawdziwie dobrym, a zwłaszcza pięknym świecie”

Dobro rzeczą normalną w tym świecie,
Dobro jak złota jesień po pięknym lecie,

Życie tutaj płynie,prawdy strumieniem,
Człowiek dla człowieka jest ukojeniem,

Ulice domy przepełnione szczerością,
Prawda, dobro oraz piękno jest tu wolnością,

Życie prawdziwie piękne dane nam od Boga,
Ludzie jak przyroda piękna nie uboga,

Świat bez skazy prawdą pisany,
Człowiek od urodzenia dobry pięknem malowany,

Łzy płyną człowiekowi tylko ze szczęścia,
Prawda jest podstawą człowieczeństwa,

I taki piękny ten świat cały,
Wypełniony dobrem ,doskonały,

Prawdę wyczytasz z oczu każdego człowieka,
Tutaj nikomu czas nie ucieka,

Jednak to wszystko to sen niespełniony,
To świat wyobraźni , świat wymyślony …

Dedykuję Ten Wiersz Ludziom, Którzy Wierzą W Marzenia i Potrafią Marzyć…!!

Wikulu

WIOSNA

Zwierzęta się zbudziły,
rośliny do życia wróciły.
Pączki wypuszczać zaczęły,
a trawa się zieleni.
Ludzie starsi no i dzieci,
z zaciekawieniem przyglądają się tej ciekawej rzeczy.
Gdzieś w oddali inni marzannę palą,
a kolejni bociany witają.
Na ulicach i przedmieściach,
na wsiach w parkach,no i sklepach,
muzyka wesoła zabrzmiała,
ludzie krzyczą!WIOSNA DO NAS ZAWITAŁA!
Wszyscy na dwór wyskoczyli i się widokiem wiosny zauroczyli.

Dorota Pytel

Wiosna, lato, jesien, zima, zycie jak szalone mija.
Wiosna to dziecinstwo nasze,
piękne, kolorowe i bajkowe jak wiosenny sad.
Potem lata nadchodzi czas,
Dojrzewamy jak ten owocowy sad.
Jesien rozna bywa czasem spokojna
A czasem burzliwa.
Może być smutna, szara i ponura.
Lub zlota i barwna jak rajski ptak.
Po tym wszystki pozostaje juz tylko zima.
Zima jak to zima wszystko umiera i nic nie ma…

Wikulu

WSPOMNIENIA

Piękne chwile już za nami,
młodość przeminęła gdzieś.
Choć jesteśmy coraz starsi,
nie przejmujmy się tym,nie!
Ważne żeby w sercu były one,
najpiękniejsze z życia chwile,
żeby z nami pozostały i nigdy z naszego
życia nie uciekały.
Bo najważniejsze są WSPOMNIENIA!
Pierwsza miłość,dziecięce zabawy,
miłe chwile,przyjaciele,
lata szkolne i wagary.
Choć nigdy tamte czasy nie wrócą,
choć może nie było sielanki tam.
To trzeba się cieszyć,że tamte lata,
nie były takie jak te dzisiejsze;
pełne elektroniki,komputerów,
telefonów i pełnej masy technologicznych smartfonów,
które człowieka wyniszczają i dawnego życia nigdy nie oddają.

Agnieszka Wojaczek

Teatr Życia

Uśmiech i udawane zadowolenie.
Jak dobrze potrafisz grać, że nikt nie widzi tego smutku i bezradności ?
Rozsypujesz się, twoje oczy nie błyszczą już tak jak dawniej, włosy wcześniej piękne i lśniące teraz popieleją.
Znikasz.
Starasz się pozostawić po sobie
widoczne ślady, ale ktoś zmazuje wszystkie po kolei. Zakochaj się w melodii płynącej z twojego serca – ona gra w rytmie jaki kochasz.
Zalśnij, nie próbuj zaistnieć i błyszczeć jak najjaśniejsza gwiazda, która nigdy nie zgaśnie, bo to tylko teatr życia – jak każdy spektakl w końcu przeminie.
Na miliony ludzi, tylko w mojej głowie zostanie twoja muzyka i przekonująca gra.

Christine

Hymn do Miłości
Miłości moja graj mi graj wypełnij moje serce, napełnij mnie szczęściem i nie pozwól uronić ani jednej łzy..

Szepty
Usiądź, Posłuchaj cichej melodii… zegar tyka… zamknij oczy niech nic Cię nie zaskoczy
Powolutku pocichutku słyszysz? Czyż nie jest pięknie?
Nie? Dlaczego?
Jesteś sam? Zamknij Oczy otwórz serce odnajdziesz nowa lepszą z dróg do szczęścia

Wiosna-Radosna
Wiosna tyle ciepła Nam przyniosła, tyle smutków rozwiała, tyle serc rozgrała,ale w zamian nic nie dostała ja ciesze się , że jest z Nami bo już serca Nam nikt nie zrani.

Najnowsze

R E K L A M A

Polecamy dzisiaj

Jak mija dzień? Sprawdź najważniejsze wiadomości z 28 marca 2024