Pomogli już 7 tysiącom osób. Grupa z Jastrzębia kolejny raz wyrusza z misją do Paragwaju

Po co to wszystko? O to pytaliśmy księdza Wojciecha Grzesiaka, kapelana w jastrzębskim szpitalu:

Myślę, że to podstawowe pytanie, bo gdybyśmy nie wiedzieli, po co to robimy, to po co to robić? Ale myślę, że najważniejszy jest człowiek. I tak jest – dla człowieka najważniejszy powinien być człowiek i obojętnie czy mu pomagamy przez różne organizacje, czy tak jak my. My wybraliśmy taką formę pomocy człowiekowi i ukierunkowujemy ją właśnie tam – na człowieka, który jest biedny, który nie ma nic, który żyje w slumsach, który jest jednym z wielu milionów, którym nie pomożemy, no, ale trzeba coś robić.

Praca na misji to praca w slumsach. Łatwo nie jest – podkreśla ksiądz:

Dla nas, dla ludzie w Polsce – my mówimy na osiedla socjalne „slumsy”. Problem slumsów to nie jest bieda. Ja teraz rozumiem papieża Franciszka, który ukierunkowuje Kościół, by się pochylić nad człowiekiem biednym, bo papież wie, co to znaczy być człowiekiem biednym. Tam mieszkają ludzie bez tożsamości, oni nie mają żadnych zabezpieczeń. Ich problemem nie jest bieda, ale wykluczenie. Ich się traktuje, jakby nie byli ludźmi i nagle przyjeżdża do nich ktoś, kto traktuje ich z szacunkiem, jak ludzi i dla nich jest to niepojęte.

Misjonarze z Jastrzębia nie chcą walczyć z biedą, chcą pomóc konkretnym ludziom. Do tej pory udało im się dać nadzieję około 7 tysięcy Paragwajczykom:

Grupa z Jastrzębia w żaden sposób nie udźwignie biedy paragwajskiej, w żaden sposób nie sprawi, że ten kraj będzie opływał w mleko i miód. Grupa z Jastrzębia może dać konkretnemu, spotkanemu człowiekowi poczucie, że ktoś się nim interesuje, a to jest jak na razie w liczbie około siedmiu tysięcy.

Z Wojciechem Grzesiakiem kapelanem w jastrzębskim szpitalu uczestnikiem Misji Paragwaj rozmawiał Arkadiusz Żabka.