Wypalanie traw. Co roku, o tej samej porze, te same apele
Chodzi o apele o to, by nie wypalać traw, trzcinowisk lub pozostałości po zbiorach. To nie pomaga środowisku, pożar angażuje służby, których przecież potrzebujemy do czego innego.
Przykład pożaru nieużytków? W sobotę (11.04.) paliły się nieużytki pomiędzy gliwickim przedsiębiorstwem ciepłowniczym a torowiskiem. Płomienie zauważył będący akurat w pobliżu patrol wydziału ruchu drogowego komendy miejskiej.Gdy policjanci zbliżyli się do płonącego miejsca, ogień obejmował słup trakcji elektrycznej. Istniało ryzyko, że sięgając przewodów sieci, spowoduje ich rozgrzanie, a w konsekwencji zerwanie. Poza tym z traw i krzewów płomienie przechodziły także na pnie okolicznych drzew – tu pojawiło się zagrożenie, że pożar dotrze do ogrodzenia ciepłowni, za którym znajdował się plac przeładunkowy z miałem węglowym.
Wypalanie traw to zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi, zwierząt, a także środowiska naturalnego.
Palące się w niekontrolowany sposób suche pozostałości roślinne mogą stanowić poważne zagrożenie pożarowe, jeśli w pobliżu znajdują się lasy, budynki mieszkalne lub gospodarcze albo zakłady przemysłowe. Unoszący się dym może również spowodować zagrożenie na uczęszczanej drodze, wynikające z nagłego ograniczenia widoczności uczestnikom ruchu.
– czytamy na stronie policji. Ryzyko, jakie niesie ze sobą wypalanie traw, jest ogromne. Nieuwaga, nagła zmiana kierunku wiatru lub niekorzystne ukształtowanie terenu mogą spowodować pożar, którego opanowanie możliwe będzie jedynie przez jednostkę Państwowej Straży Pożarnej. Ofiarami ognia lub dymu mogą stać się nie tylko ludzie, ale też dziko żyjące zwierzęta, a ziemia na „wypaleniskach” staje się jałowa.
Wypalanie traw jest zabronione i zagrożone karą
Wypalanie traw, sankcjonują następujące przepisy:
- Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2020 r. poz. 55)
art. 131 pkt 12 „Kto wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary — podlega karze aresztu albo grzywny.
- Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodek wykroczeń (Dz.U. z 2019 r. poz. 821, z późn. zm.)
art. 82 § 1 pkt 1 „Kto dokonuje czynności, które mogą spowodować pożar, jego rozprzestrzenianie się, utrudnienie prowadzenia działania ratowniczego lub ewakuacji, polegających na niedozwolonym używaniu otwartego ognia, paleniu tytoniu i stosowaniu innych czynników mogących zainicjować zapłon materiałów palnych — podlega karze aresztu (od 5 do 30 dni), grzywny (od 20 do 5000 zł) albo karze nagany”.
art. 82 § 3 „Kto na terenie lasu, na terenach śródleśnych, na obszarze łąk, torfowisk i wrzosowisk, jak również w odległości do 100 m od nich roznieca ogień poza miejscami wyznaczonymi do tego celu albo pali tytoń, z wyjątkiem miejsc na drogach utwardzonych i miejsc wyznaczonych do pobytu ludzi — podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany”.
- Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. z 2019 r. poz. 1950, z późn. zm.)
Sprawca przestępstwa z art. 163 § 1 sprowadzający „zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mające postać pożaru, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10” – w przypadku śmierci człowieka lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu wielu osób, sprawca podlegać będzie karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
