„Zośka. Moja wielka miłość. Wspomnienia Hali Glińskiej”. Spotkanie z autorką!
Piękna historia miłosna na kartach książki "Zośka. Moja wielka miłość. Wspomnienia Hali Glińskiej". Współautorką wydawnictwa jest Aleksandra Prykowska- Malec, która odwiedziła uczniów Gimnazjum w Gorzycach, a dziś (26.04.) o 18:00 odbędzie się spotkanie autorskie w wodzisławskiej Leśniczówce.
„Zośka. Moja wielka miłość. Wspomnienia Hali Glińskiej” miała swoją uroczystą premierę w Muzeum Powstania Warszawskiego 19 października 2017 roku. Temat książki związany z 75. rocznicą Akcji pod Arsenałem, przypadającą 26 marca br. Akcje tę przygotował i nią dowodził Tadeusz Zawadzki „Zośka”, słynny bohater „Kamieni na Szaniec”.
Hala Glińska była postacią niezwykle zasłużoną, sanitariuszką batalionu „Golski”, odpowiedzialną za utworzenie szpitala polowego w Kolonii Staszica w Powstaniu Warszawskim, a także wielką miłością Tadeusza Zawadzkiego.
Aleksandra Prykowska oraz współautorka Dorota Majewska znały Panią Halę osobiście. Zwierzała im się, nalegając aby o niej napisały. Chciała żeby jej przeżycia zostały uwiecznione. Pomagała w tym także jej przyjaciółka, nadal żyjąca Danuta Rossman, adiutantka „Zośki” i żona Jana Rossmana (zbieracza dokumentów o historii Szarych Szeregów, które dzięki niemu udało się wydać w Londynie w 1982!)
On, Tadeusz Zawadzki. Harcmistrz, podporucznik Armii Krajowej i Komendant Grup Szturmowych. Odważny, przystojny, prawdziwy przywódca. Ona, Hala Glińska. Harcerka i sanitariuszka batalionu „Golski”. Energiczna, pełna wdzięku, gotowa do poświęceń. Wielka i jedyna miłość Tadeusza, który zginął tragicznie 20 sierpnia 1943 roku. Miał 22 lata. Zakochanej dziewczynie cały świat rozpadł się na kawałki. Życie jednak toczyło się dalej, nie mogła bez końca opłakiwać ukochanego. Postanowiła wspomnienie o nim ocalić od zapomnienia.
Hala Glińska opowiada także o swoim beztroskim dzieciństwie w zamożnej rodzinie właściciela fabryki w przedwojennej Warszawie, pięknym okresie nauki w gimnazjum i zawartych wtedy przyjaźniach, wspólnych zabawach, wyjazdach i harcerstwie. Do grona przyjaciół Hali należeli m. in.: Danka Zdanowiczówna, Janek Bytnar „Rudy” i jego siostra Duśka, Alek Dawidowski i Basia Sapińska – postacie znane z „Kamieni na szaniec” Aleksandra Kamińskiego. Nagle, ci młodzi ludzie stanęli wobec grozy wojny. Nie zastanawiając się podjęli walkę. Poświęcili swoją młodość i życie dla wolności ojczyzny. Kobieta wraca też pamięcią do lat powojennych, wspomina męża, opowiada o rodzinie – dwóch córkach i sześciorgu wnucząt.
„Jeden z najpiękniejszych dni mojego życia! Dwudziestego drugiego maja w czterdziestym drugim poszliśmy z Tadeuszem do ogrodu botanicznego,
żeby uczcić moje imieniny. Wtedy imię Halina nie istniało w kalendarzu. Haliny obchodziły swoje święto razem z Helenami. Tadeusz miał na sobie białą koszulę, w której go lubiłam najbardziej. Był taki wytworny jak nigdy wcześniej. Długo spacerowaliśmy alejkami. Podziwialiśmy kwiatową feerię barw. Śmialiśmy się do siebie jak dzieci. Zachłannie łapaliśmy chwile szczęścia. Nie wiedzieliśmy, czy będą nam jeszcze dane. Usiedliśmy na ławce pod okazałym krzakiem pachnącego bzu. Nie mogłam powstrzymać emocji. Poderwałam się i poprosiłam go o najpiękniejszy uśmiech dla mnie. Musiałam go fotografować. Zrobiłam wiele zdjęć. Szkoda, że ocalały tylko dwa. To były ostatnie chwile beztroski. ” (fragment książki).
