Decoupage w niedzielne popołudnie, czyli słów kilka o pasji Justyny z Rydułtów
Wielu z Was ma niezwykłe zainteresowania, wyjątkowe talenty, podejmuje ciekawe akcje - czekamy na Was! Dziś prezentujemy Wam kolejną pasjonatkę z naszego regionu! "Mam na imię Justyna i jestem mieszkanką Rydułtów. Moje zainteresowanie metodą decoupage trwa zaledwie miesiąc :) Przeglądając czasopisma natknęłam się na przedmioty wykonane tą metodą i bardzo mnie one zaciekawiły!"
Efekt tego zainteresowania? Można zobaczyć poniżej. Tymczasem Justyna jeszcze w kilku słowach o sobie:
Zaczęłam szukać informacji na temat materiałów potrzebnych do tak pięknego ozdabiania no i w rezultacie stałam się takim samoukiem tej metody, która jednocześnie stała się moją pasją… Zaczęłam od kieliszka na wino… Specjalny papier, klej i lakier to podstawa! Do tego jakieś ciekawe dodatki typu: sztuczny śnieg, relief, brokat, no i oczywiście pomysł! Moje kieliszki stały się pięknymi lampionikami, tworzą niepowtarzalny nastrój…
Wciąż zbieram zamówienia i to daje mi dużo radości ;)
Następną rzeczą jest ozdabianie tą metodą zwykłych kafelek. Najlepiej prezentują się małe o wymiarach 15×15, z których mogę tworzyć mini obrazy.
Trzeba pamiętać, aby wszystkie wykonane tą metodą przedmioty kilkukrotnie pokryć nietoksycznym lakierem!
Mam nadzieję, że moje prace choć trochę się spodobają ;)
Podobają się? A może ktoś z Was też zajmuje się decoupage? Chcecie wymienić się doświadczeniem? Pomysłami? Pole komentarzy jest do Waszej dyspozycji. Czekamy również na kolejne maile z opisem Waszych pasji. A oto prace Justyny (nowe zdjęcia z 13.11.):
Decoupage — technika ozdabiania przedmiotów polegająca na przyklejaniu na odpowiednio spreparowaną powierzchnię (praktycznie każda powierzchnia: drewno, metal, szkło, tkanina, plastik, ceramika) wzoru wyciętego z papieru lub serwetki papierowej (technika serwetkowa).
Decoupage klasyczny polega na naklejaniu wzoru z papieru i pokryciu go wieloma warstwami lakieru tak, aby wtopił się całkowicie i nie był wyczuwalny przy dotknięciu. W zamyśle ma on wyglądać jak namalowany.
Słowo decoupage pochodzi od francuskiego czasownika „decouper” – wycinać.
Uważa się, że technika decoupage pochodzi ze wschodniej Syberii. Plemiona nomadów ozdabiały w ten sposób groby swoich przodków. Stamtąd technika przywędrowała do Chin, gdzie aż do XII wieku była popularną metodą ozdabiania lampionów, okien, pudełek i innych przedmiotów. W XVII wieku dzięki wymianie handlowej z Dalekim Wschodem decoupage przywędrowało najpierw do Włoch, a w XVIII w. do innych krajów Europy. Weneccy stolarze używali decoupage do produkcji mebli tworząc tańszą alternatywę do modnych wówczas chińskich lakierowanych mebli. Sztukę tą nazywano lacca contrafatta. Wkrótce odchodzono od naśladowania dalekowschodniego wzornictwa na rzecz kopii dzieł ówczesnych malarzy. Decoupage zyskało przydomek „sztuki biedaków”.
Wkrótce decoupage stało się jednym z typowych kobiecych hobby, niezwykle popularnym m.in. na dworze Ludwika XV. Ozdabiano nie tylko meble, ale coraz częściej także mniejsze przedmioty np. pudełka i przybory toaletowe. Używano do tego już nie tylko kopii ale i wyciętych elementów oryginalnych obrazów. Zniszczono przez to wiele ówczesnych dzieł takich malarzy jak François Boucher, Jean-Honoré Fragonard, Pierre-Joseph Redouté, Jean-Baptiste Pillement, Jean Antoine Watteau.
Niektórych twórców techniką decoupage zaczęto powoli uznawać za artystów. Tak było z Mary Delany, która stała się ulubienicą dworu królowej Charlotty. Później przy pomocy decoupage’u tworzyli także Pablo Picasso i Henri Matisse. [źródło]
