Jak rozmawiać z dziećmi o pandemii?
Jak rozmawiać z dziećmi o pandemii? Jak wytłumaczyć im konieczność izolacji, obowiązek chodzenia w maseczkach, brak kontaktu z rówieśnikami, a czasem nawet z babcią i dziadkiem?
To trudna sytuacja dla wszystkich, różne osoby mogą odczuwać ją inaczej. Część dzieci zaakceptowała sytuację i czuje się spokojna, ale części towarzyszy niepokój, lęk i strach. „Dlatego trzeba rozmawiać” – przekonuje Marzena Skrobarczyk, psycholog w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Rybniku:
Rozmawiać z tymi dziećmi w dogodnym dla nich czasie, żeby ten czas był w tym momencie w 100% poświęcony dziecku. W tym momencie gdy rodzic z dzieckiem rozmawia, tłumaczy mu na sposób dostosowany do dziecka, wtedy te emocje się obniżają i dziecko jest w stanie zrozumieć zasady, które teraz są od niego wymagane. Dlatego tak ważne jest to, żeby rodzic wiedział, że dla dziecka najważniejsze jest odreagowanie tych lęków, stresów, przez wspólną zabawę, wspólną aktywność z dzieckiem. Tutaj trzeba podkreślić, że najbardziej pomocna jest rozmowa z dzieckiem, taka rozmowa w 4 oczy.
Przed rodzicami egzamin z budowania poczucia bezpieczeństwa, co nie jest łatwe w sytuacji, kiedy sami się boją:
Rodzice powinni obserwować, jak ich dziecko reguluje emocje. Możemy na swoim przykładzie pokazać dziecku, jak radzimy sobie z trudnymi emocjami. Jeżeli dziecko ma taką potrzebę, może płakać, może się złościć, ważne jest to, żebyśmy jako rodzice akceptowali te emocje. W sposób dojrzały uczmy nasze dzieci je zmieniać. Pokazujmy dzieciom, że nasze myśli są związane z emocjami, a emocje są związane z zachowaniem, a czas epidemii jest to czas tych trudnych emocji. Pokazujmy dzieciom, że możemy je zmienić w zabawie. Kiedy bawimy się z dzieckiem, to te emocje na moment stają się lepsze. Pytajmy się dziecka jak się czuje, czy te emocje są już inne, czy ten strach jest już zasępiony inna emocją. Znamy swoje dzieci, wiemy na ile są dojrzałe i jak możemy te emocje zmienić.
Trzeba pamiętać, że nie wszystkie informacje są adresowane do dzieci:
Ten telewizor powinien być jak gdyby wyłączony. Ważne jest to, bo teraz te informacje dla nas – dorosłych są ważne. Co mamy robić, co wykonywać według zaleceń, ale dzieci nie powinny mieć telewizora włączonego, nie powinny wsłuchiwać się w te informacje. Ten czas jest takim czasem, który możemy poświęcić dzieciom zmieniając programy, na te dostosowane do ich wieku rozwojowego, do ich emocjonalności. Dzieci w związku z tym zadają bardzo wiele pytań, dotyczących tego co się stanie, jaka będzie przyszłość – my często nie umiemy odpowiedzieć na te pytania, bo nie znamy tego co przyniesie przyszłość. Przede wszystkim musimy dziecku udzielić prostej odpowiedzi, dla niego zrozumiałej. Przedstawiamy te informacje w sposób dostosowany do wieku dziecka – inaczej będziemy rozmawiać z 5-latką, a inaczej z 11-latkiem.
Rozmawiając z młodszymi dziećmi można skorzystać np. z ilustracji. Ważne, by przekazywać sprawdzone informacje i by szukać w tym trudnym czasie nadziei:
Żeby młodszym dzieciom obniżyć poziom lęku , to można przywołać historię z ostatniej choroby. Dzieci chorują, mają różne grypy, anginy. Jak przypomnimy dziecku, że było chore, przypominamy objawy, sposób leczenia i to, że choroba ustąpiła, że leczenie pomogło – to jest dla dziecka ważne. Dziecko potrafi sobie to przypomnieć, bo to jest z niedalekiej przeszłości i teraz jest zdrowe i szczęśliwe, że ta choroba ma początek i koniec. I to jest nadzieja na lepsze jutro!
I tej nadziei wszystkim Wam życzymy!
